Kernversterking als hefboom voor levendige dorpen (RUP)
Wat?
Gemeenten staan voor allerlei uitdagingen rond klimaat, water, open ruimte, mobiliteit, betaalbaar wonen enzovoort. Tegelijk moeten we meer gaan doen met minder ruimte en de al ingenomen ruimte zoveel mogelijk hergebruiken. Dat maakt projecten complexer, omdat er diverse ruimtelijke elementen, actoren en belangen bij betrokken zijn. In zulke gevallen is een aanpak met geïntegreerde ontwerpvoorstellen aangewezen.
De herinrichting van de schoolsite in deelgemeente Steenkerke (Veurne) bracht een mooie opportuniteit met zich mee: het landelijk dorp van binnenuit opnieuw van een (verloren) kern voorzien. Naast verdichten staan ook het mee inrichten van de publieke ruimte en integreren van sociale functies en interacties op de agenda. Zo werden in het oude schoolpand sociale functies voorzien waaronder een keuken en een ont moetingscentrum/polyvalente ruimte dat fungeert als een sociaal midden. Bovendien wordt ook de woondichtheid in het binnengebied verhoogd.
Rol WVI
Voor zo’n creatieve denkoefening is de formule van het ontwerpend onderzoek geknipt. Het is een cyclisch denkproces: ideeën worden uitgewerkt, vervolgens worden ze besproken, en daarna op basis van nieuwe inzichten op de tekentafel bijgestuurd en verfijnd. Klassiek bezorgt de gemeente ons alle nuttige informatie over de site, onze ontwerpers gaan een paar dagen aan de slag, koppelen dan terug naar de gemeente en verwerken de feedback in de ontwerpschetsen. Deze methodiek kan ook via een intensieve reeks van workshops met de stakeholders.
Over het project
Geïnspireerd op de typologie van het begijnhof werd een woonproject ingeplant die een interactie aangaat met de binnentuin die zich achter de gevel van het oude schoolgebouw bevindt. Het collectief woonproject beschikt over een mix aan woongroottes. Er werden subtiele overgangen gecreëerd tussen publieke ruimte en de private ruimte van de bewoners, zodat de sociale interactie binnen het dorp gestimuleerd wordt en de privésferen verzekerd worden.
De verschillende soorten publieke ruimte worden via steegjes en doorsteken onder en langs de nieuwe woningen en door het oude schoolge bouw met elkaar verbonden. Het schoolgebouw werkt als een buffer voor de (publieke) hoofdstraat waaraan de sociale functies geplugd zijn, de binnentuin(en) zijn onderverdeeld in een publiek parkje en collectief gebruikte (moes)tuintjes werken als een overgangszone tussen privé tuintjes van de bewoners en de meer publieke delen.
